Na czele komitetu organizacyjnego wyprawy stanął znany badacz polarny

Szczyt napięcia film osiąga w scenie zdobywania Aconcagui, którą sforsowali Polacy od strony nie tkniętej stopą Judzką i dlatego nazwanej Lodowcem Polaków. Inne dwa filmy, Do Ziemi Torella oraz Ku wiecznym lodom Spitsbergenu, były owocem wyprawy, zapoczątkowanej w czerwcu 1934 r. i trwającej do końca sierpnia tegoż roku. Wyprawa zorganizowana została przez Zakład Geologii i Paleontologii Uniwersytetu Warszawskiego, Wojskowy Instytut Geograficzny, Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, Koło Wysokogórskie przy Oddziale Warszawskim Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego oraz powstałe wówczas Polskie Koło Polarne. Na czele komitetu organizacyjnego wyprawy stanął znany badacz polarny, członek belgijskiej wyprawy polarnej z 1891 r., prof. Antoni B. Dobrowolski. Ekspedycją kierował inż. Stefan Bernadzikiewicz, były prezes Koła Wysokogórskiego. Radiotelegrafistą i operatorem filmowym był inż. W. Biernawski. Dnia 17 czerwca 1934 r. około godz. 12 w nocy w pełnym blasku „wiecznego słońca” z siedmiu naszymi podróżnikami wypłynął z portu Tromso w północnej Norwegii mały dziewięć dziesięcio tonowy statek Husvika, by w trzy dni później wylądować u przylądka Dahlgrenodden fiordu Van Keulen. Bazę swoją podróżnicy rozłożyli na morenie czołowej lodowca Finsterwaldera.